હળવાં હળવાં લોચન ખોલો
ધીમાં ધીમાં લોચન ખોલો રે
સંહારના સ્વામી! થોડા ડોલજો હોજી.

ભમ્મરથી ભૂકંપોને ખેરજો હો જી.
દેવા! પાંપણને સૂપડલે
સ્વામી! પાંપણને સૂપડલે રે
સોજો ધરતીનાં કસ્તર ઝાટકી હો જી.

મીટુંમાં માંડો, માલિક! ત્રાજવાં હો જી.
ત્રણે ખંડોને લ્યો તોળી
ચૌદે બ્રહ્માંડોને તોળી રે
સાંધણ નવ રાખો એકે વાલનાં હો જી.

દૃગ રે ટાઢી ને હેમાળે ભરી હો જી.
દીઠે દાવાનળ ચેતાવ્યા
ચોગમ હુતાશન ચેતાવ્યા રે
સળગ્યાં સિંધુને સળગ્યાં સાયરાં હો જી.

માથે વીંટાળ્યા ધણીએ રાફડા હો જી.
ભીતર ભોરિંગો ફૂંફાડે
જાગ્યા વાસંગી ફૂંફાડે રે
ભાગ્યા વાદી ને ભાગ્યા ગારુડી હો જી.

ભીડી પલાંઠી અવધૂ બેસિયા હો જી.
એનાં અણચલ છે યોગાસન
એનાં મૂંગાં મૂંગાં શાસન રે
શબદ વીણ હાકમ, સત્તા હાલતી હો જી.

કેને નવ મેલ્યા, કેને મેલશે હો જી.
સ્વામી સૌનાં લેખાં લેશે
વારાફરતી લેખાં લેશે રે
ખાતાં સૌ સૌનાં ખતવી રાખજો હો જી.

સંહારના સ્વામી! તારો વાંક શો હો જી.
તમને ઢંઢોળી જગાડ્યા
ધૂણી ધફોડી જગાડ્યા રે
જગવણહારાને જુગતે ઝાલજો હો જી.

સંહારના સ્વામી! તુંને વંદના હો જી.
તું છો શિવ અને છો સુંદર
તું છો સત્ય અને છો મંગળ રે
આખર તો એવા રૂપે રાજજો હો જી.

ઘેરાં ઘેરાં લોચન ખોલો
ગાઢાં પાંપણનાં પડ ખોલો રે
સંહારના સ્વામી! થોડા ડોલજો હો જી.

નોંધ:
1. 'ભમ્મરથી ભૂકંપોને...': સંહાર-સ્વરૂપ વિરાટનો ભ્રૂભંગ થાય તો ભૂકંપો ચાલે. એની પાંપણ હલે તે જાણે વિરાટનું સૂપડું સોવાઈને સૃષ્ટિરૂપી અન્ન ઝટકાઈને મહીંથી પાપ-દુષ્ટતા રૂપી ફોતરી-કાંકરી જુદી પડે.
2. 'મીટુંમાં માંડો...': એની નયન-મીટને વિરાટ તુલા કલ્પી છે. એમાં ચૌદ બ્રહ્માંડોનું વજન તોળાય છે. સાંધણ = બેઉ પલ્લાં વચ્ચે અણસમતોલતા.
3. 'દૃગ રે ટાઢી...': એની દૃષ્ટિ હિમાચલ-શી શીતલ છે છતાં એ દૃષ્ટિપાત થતાં તો દરિયામાં પણ આગ લાગે છે. ધણી = માલિક.
4. 'ભોરિંગો અને...': લોકક્ષય કરનાર હિંસાવૃત્તિઓ રૂપી ફણીધર સાપો ને એને વશ રાખવાનો દાવો કરનારા શાસકો.